Het Euroklasse-systeem: één norm voor brandveiligheid

Het Euroklasse-systeem is de toonaangevende norm in Europa voor de classificatie van bouwmaterialen op het vlak van brandveiligheid. Het is verplicht om dit gestandaardiseerde systeem met consequente kwaliteitsniveaus te gebruiken. Toch wordt vaak nog naar oude normen verwezen. Dit leidt tot verwarring en verkeerde informatie, aangezien die normen op volledig andere testmethoden kunnen zijn gebaseerd.

Wat is het Euroklasse-systeem?

Het Euroklasse-systeem biedt een indeling in klassen voor de brandreactie van bouwmaterialen en daarmee ook het brandgedrag en de bijdrage aan een brand. De SBI-testmethode is hierbij leidend om de klassen A2 tot D te bepalen. De classificaties A1 en A2 kunnen worden toegekend op basis van een geslaagde niet-brandbaarheidstest. Certificatie door het Euroklasse-systeem is verplicht.

De Euroklasse-classificaties: wat betekent een bepaalde classificatie?

In het Euroklasse-systeem betekent elke classificatie dat voor een product dat binnen een bepaalde uiteindelijke toepassing wordt getest, specifieke parameters worden getest en verkregen. In de laagste klasse (F) wordt niets getest. Bij klasse E wordt alleen kortstondig met een kleine vlam getest. Bij klasse D wordt meer getest en wordt ook rekening gehouden met de verspreiding van rook (s) en de hoeveelheid brandende druppels en deeltjes tijdens de eerste tien minuten van de test (d). Op niveau D komt er voor het eerst een SBI-test bij, waarbij een volledige kit wordt getest. Voor de klassen C en B gelden nog strengere eisen.

In klasse A2 worden alle tests van de vorige classificatieniveaus uitgevoerd en wordt ook een test uitgevoerd om de calorische waarde van het product te bepalen. Voor A1 wordt alleen de calorische inhoud getest, die een heel lage waarde moet hebben. De klassen A1 en A2 worden gedefinieerd als niet-brandbaar: materialen uit deze klassen dragen niet significant bij aan een brand. In het Euroklasse-systeem worden de brandtesten dus eigenlijk gestapeld: in elke klasse worden de regels steeds strenger.

Wat betekenen de toevoegingen s1, s2, s3, d0, d1 en d2?

Terwijl A-F de klasse van een product bepaalt, zijn er ook twee subklassen met een classificatie. De 's' duidt op de hoeveelheid rook die het product tijdens een brand  voortbrengt. Die hoeveelheid kan worden aangeduid als s1 (weinig of geen rook), s2 (zichtbare rook) of s3 (aanzienlijke rook). De 'd' wijst op de brandende druppeltjes en deeltjes tijdens de eerste tien minuten van de brand. Deze waarde kan d0 (geen), d1 (enkele) of d2 (vrij veel) zijn.

Waarom is het Euroklasse-systeem ingevoerd?

De Europese Unie (EU) introduceerde in 2000 het Euroklasse-systeem met de bedoeling om handelsbelemmeringen tussen afzonderlijke lidstaten weg te nemen. Vóór de invoering moesten fabrikanten van bouwmaterialen hun producten in elk land afzonderlijk laten testen. Al die landen hanteerden hun eigen testmethoden om de brandprestaties van een product te definiëren. Ondernemingen die hun producten in een ander land op de markt wilden brengen, moesten in elk land opnieuw het goedkeuringsproces doorlopen. Deze manier van werken was niet alleen tijdrovend, maar leidde ook tot inconsequentie in de kwaliteitsniveaus. De EU loste dit probleem op door een classificatiesysteem in te voeren dat voor alle lidstaten geldt.

Het Euroklasse-systeem biedt het voordeel dat het de prestaties van een product in de zogenaamde uiteindelijke toepassing test. Het evalueert ook meerdere aspecten zoals ontvlambaarheid, verspreiding van vlammen, warmte-emissie enz. Nationale testmethoden beperken zich vaak tot de verspreiding van de vlammen over bijvoorbeeld het productoppervlak.

Wat betekent dit voor oude nationale classificaties? Is het mogelijk om nationale klassen met de internationale norm te vergelijken?

In heel Europa wordt het Euroklasse-systeem erkend als de norm voor brandveiligheid. In principe betekent dit dat het niet langer is toegestaan om de oudere (nationale) classificaties toe te passen. Het Euroklasse-systeem wordt in de nationale bouwvoorschriften en -codes geïntegreerd (verplicht), maar vaak blijft de verwijzing naar de oude normen in deze aanpassing behouden. Dit leidt tot verwarring en verkeerde informatie. Nationale classificaties zijn niet dezelfde als die van de Euroklasse, aangezien de testmethoden volledig anders zijn.

Soms lijkt het alsof er tabellen bestaan waarin de oudere classificaties of voorschriften naar Euroklasse worden 'vertaald', maar dit zijn tabellen voor wetgevende doeleinden, die niets zeggen over de prestaties van materialen bij een brand. Het is niet mogelijk om een nationale classificatie te gebruiken om aanspraak te maken op een Euroklasse.

Het is daarom ten zeerste aan te raden om altijd het Euroklasse-systeem te gebruiken en verwijzingen naar oudere classificaties niet te vertrouwen en ze in twijfel te trekken.